فرش ایرانی

هنر قالیبافی در ایران بیش از ۲۵۰۰ سال پیش شکل گرفت. در ابتدا فرش و قالیچه های ایرانی به عنوان کالاهای ضروری برای پوشاندن کف اقوام عشایر بافته می شد. و از آنها در برابر سرما و رطوبت محافظت می کرد. پیشرفت طبیعی مهارت و پیشه وری که در خلق این آثار هنری دخیل است . طی قرن ها در طول دوره های صلح ، حمله و جنگ ، نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. با توسعه تجارت بین الملل ، انواع الگوها نیز گسترش یافت.

بیشتر پیشرفت فرش ایرانی در پیوند با حاکمان مختلف کشور در طول زمان است. هنگامی که کوروش بزرگ در سال ۵۳۹ پیش از میلاد بابل را فتح کرد . شکوه و عظمت آن متأثر شد و بسیاری از مورخان وی را بخاطر معرفی هنر ساخت فرش در ایران اعتبار می دانند. گفته می شود که مقبره کوروش ، که در پاسارگادا در نزدیکی تخت جمشید دفن شده بود ، با فرشهای گرانبها پوشانده شده است. حتی قبل از زمان او نیز بسیار محتمل است که عشایر فارس حداقل طرح های ساده برای خانه های خودشان. گله های گوسفند و بز آنها پشم مرغوب و بادوام برای این منظور در اختیار آنها قرار می داد.

قدیمی ترین فرش ایرانی

در سال ۱۹۴۹ باستان شناسان روسی قدیمی ترین فرش گره دار شناخته شده را در دره پازیریک ، در کوههای آلتای سیبری کشف کردند. فرش پازیریک با قدمت قرن ۵ قبل از میلاد نمونه خوبی از مهارتی است که در طول قرن ها وجود داشته و توسعه یافته و اصلاح شده است.

این فرش بیش از دو هزار سال باقی مانده در مقبره های منجمد اشراف سکایی باقی مانده است و اکنون به عنوان نمایشگاه موزه ارمیتاژ لنینگراد (سن پترزبورگ) شناخته می شود. پیچیدگی این فرش نشان می دهد که حتی در این اوایل تاریخ ، هنر قالیبافی فراتر از فرشهای ساده طراحی شده برای اهداف عملی پیشرفت کرده است. اولین شواهد مستند در مورد وجود فرش ها از متون چینی مربوط به سلسله ساسانی (۲۲۴ – ۶۴۱ میلادی) است. در سال ۶۲۸ پس از میلاد ، امپراتور هراکلیوس فرشهای مختلفی را از فتح تیسفون ، پایتخت ساسانی برگرداند. اعراب در سال ۶۳۷ میلادی تیسفون را نیز فتح کردند. و گفته می شود که در میان غنایم آورده شده فرشهای زیادی وجود دارد که یکی از آنها فرش باغ معروف ، “بهار خسرو” بود.

از فرش ایرانی بیشتر بدانیم

این فرش به عنوان با ارزش ترین تاریخ در تمام تاریخ به تاریخ پیوسته است. فرش ساخته شده در زمان خسرو اول (۵۳۱ – ۵۷۹ میلادی) فرش بسیار بزرگی بود که وزن آن چند تن بود. مورخان فرش بر اساس ابریشم را اینگونه توصیف می کنند: “مرز یک تخت گل باشکوه از سنگهای آبی ، قرمز ، سفید ، زرد و سبز بود ؛ در پس زمینه رنگ زمین با طلا تقلید می شد.

سنگهای شفاف مانند کریستال ها توهم آب را ایجاد می کنند. گیاهان در ابریشم بودند و میوه ها از سنگهای رنگی تشکیل می شدند. “گفته می شود پادشاه در زمستان در فرش قدم می زد تا زیبایی بهار را به او یادآوری کند. با این حال ، هنگامی که اعراب حمله کردند فرش با شکوه را به قطعات زیادی برش دادند ، فروش هر قطعه به طور جداگانه.

هنر قالیشویی نیز خود داستان کاملی دارد که نیازمند بررسی و مطالعه می باشد.

قالیشویی حریرتهران امیدوار است این مقاله خیلی مختصر شده از این هنر ایرانی برای شما مفید بوده باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *