فرش ایرانی

هنر قالیبافی در ایران بیش از 2500 سال پیش شکل گرفت. در ابتدا فرش و قالیچه های ایرانی به عنوان کالاهای ضروری برای پوشاندن کف اقوام عشایر بافته می شد. و از آنها در برابر سرما و رطوبت محافظت می کرد. پیشرفت طبیعی مهارت و پیشه وری که در خلق این آثار هنری دخیل است . طی قرن ها در طول دوره های صلح ، حمله و جنگ ، نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. با توسعه تجارت بین الملل ، انواع الگوها نیز گسترش یافت.

بیشتر پیشرفت فرش ایرانی در پیوند با حاکمان مختلف کشور در طول زمان است. هنگامی که کوروش بزرگ در سال 539 پیش از میلاد بابل را فتح کرد . شکوه و عظمت آن متأثر شد و بسیاری از مورخان وی را بخاطر معرفی هنر ساخت فرش در ایران اعتبار می دانند. گفته می شود که مقبره کوروش ، که در پاسارگادا در نزدیکی تخت جمشید دفن شده بود ، با فرشهای گرانبها پوشانده شده است. حتی قبل از زمان او نیز بسیار محتمل است که عشایر فارس حداقل طرح های ساده برای خانه های خودشان. گله های گوسفند و بز آنها پشم مرغوب و بادوام برای این منظور در اختیار آنها قرار می داد.

قدیمی ترین فرش ایرانی

در سال 1949 باستان شناسان روسی قدیمی ترین فرش گره دار شناخته شده را در دره پازیریک ، در کوههای آلتای سیبری کشف کردند. فرش پازیریک با قدمت قرن 5 قبل از میلاد نمونه خوبی از مهارتی است که در طول قرن ها وجود داشته و توسعه یافته و اصلاح شده است.

این فرش بیش از دو هزار سال باقی مانده در مقبره های منجمد اشراف سکایی باقی مانده است و اکنون به عنوان نمایشگاه موزه ارمیتاژ لنینگراد (سن پترزبورگ) شناخته می شود. پیچیدگی این فرش نشان می دهد که حتی در این اوایل تاریخ ، هنر قالیبافی فراتر از فرشهای ساده طراحی شده برای اهداف عملی پیشرفت کرده است. اولین شواهد مستند در مورد وجود فرش ها از متون چینی مربوط به سلسله ساسانی (224 – 641 میلادی) است. در سال 628 پس از میلاد ، امپراتور هراكلیوس فرشهای مختلفی را از فتح تیسفون ، پایتخت ساسانی برگرداند. اعراب در سال 637 میلادی تیسفون را نیز فتح کردند. و گفته می شود که در میان غنایم آورده شده فرشهای زیادی وجود دارد که یکی از آنها فرش باغ معروف ، “بهار خسرو” بود.

از فرش ايراني بيشتر بدانيم

این فرش به عنوان با ارزش ترین تاریخ در تمام تاریخ به تاریخ پیوسته است. فرش ساخته شده در زمان خسرو اول (531 – 579 میلادی) فرش بسیار بزرگی بود که وزن آن چند تن بود. مورخان فرش بر اساس ابریشم را اینگونه توصیف می کنند: “مرز یک تخت گل باشکوه از سنگهای آبی ، قرمز ، سفید ، زرد و سبز بود ؛ در پس زمینه رنگ زمین با طلا تقلید می شد.

سنگهای شفاف مانند کریستال ها توهم آب را ایجاد می کنند. گیاهان در ابریشم بودند و میوه ها از سنگهای رنگی تشکیل می شدند. “گفته می شود پادشاه در زمستان در فرش قدم می زد تا زیبایی بهار را به او یادآوری کند. با این حال ، هنگامی که اعراب حمله کردند فرش با شکوه را به قطعات زیادی برش دادند ، فروش هر قطعه به طور جداگانه.

هنر قالیشویی نیز خود داستان کاملی دارد که نیازمند بررسی و مطالعه می باشد.

قالیشویی حریرتهران امیدوار است این مقاله خیلی مختصر شده از این هنر ایرانی برای شما مفید بوده باشد.